Plebańska

Nadawanie nowego życia historycznym budynkom to dla projektanta trudne i odpowiedzialne zadanie. XIX wieczna kamienica w zabudowie pierzejowej jednocześnie sąsiadująca z rynkiem miejskim, to wyzwanie na wielu płaszczyznach. Inwestor chciał powiększyć powierzchnię użytkową kamienicy i nadać jej funkcję mieszkalno-usługową. Głównym założeniem projektu był efekt końcowy, który spełni wszelkie wytyczne Inwestora, konserwatora zabytków, użytkowników i jednocześnie wpisze się w wymagania estetyczne mieszkańców miasta którzy na co dzień funkcjonują w przestrzeni gliwickiej starówki. Dlatego od początku skupiliśmy się na zachowaniu historycznych detali, odtworzeniu oryginalnego koloru elewacji, a także zachowaniu proporcji budynku.

HISTORIA I NOWOCZENOŚĆ Jak nie zaburzać proporcji, jednocześnie projektując nadbudowę o dwie kondygnacje? Osiągnęliśmy to dzięki zmniejszonemu obrysowi nadbudowanych kondygnacji, której ściany zostały przeszklone. Taki zabieg pozwolił na poprawę percepcji budynku z poziomu człowieka. Spacerując po starówce, nie odbieramy kamienicy jako przyciężkiej hybrydy nowoczesnej nadbudowy historycznej kamienicy, lecz jako spójną całość, gdzie wyeksponowane zostały klasycystyczne cechy architektury budynku.

„NAJWAŻNIEJSZE JEST NIEWIDOCZNE DLA OCZU” Jednak czy nadbudowa historycznej kamienicy mogłaby powstać bez odpowiedniego wzmocnienia konstrukcji i fundamentów budynku? Nie udałoby się to bez zastosowania żelbetowych rdzeni, łączących płytę fundamentową ze ścianami, które zapewniły wymagane parametry nośności konstrukcji budynku.